นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
หนีหนี้มามีรัก
โอ้ยแม่คุณ!!! เล่นสร้างสมหนี้กันไว้มากขนาดนี้จะมาเป็นเมียผมเลยไหม?? หนี้ก้อนแรกที่คุณต้องชดใช้ต้องเป็นหนี้รักนะไม่งั้นผมไม่ยอมเชียว
ผู้เข้าชมรวม
3,970
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
3.97K
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 15 มี.ค. 57 / 16:55 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หนีหนี้มามีรัก
เธอ...สาวสวยจอมเปิ่นใช้เงินเป็นเบี้ยจนกลายเป็นหนี้ก้อนโต
เขา...เจ้าหนี้สุดแสนจะใจดี ชอบช่วยเหลือผู้คนที่เดือดร้อน
จะทำยังไง...เมื่อนางในฝันใช้เงินเก่งเกินตัวเลยทำให้เขาต้องมาควบคุมสถานะการเงินของเธอ
“โอ้ยแม่คุณ!!! เล่นสร้างสมหนี้กันไว้มากขนาดนี้จะมาเป็นเมียผมเลยไหม?? หนี้ก้อนแรกที่คุณต้องชดใช้ต้องเป็นหนี้รักนะไม่งั้นผมไม่ยอมเชียว” เขายิ้มให้เธออย่างกรุ้มกริ่ม เมื่อคิดว่าเธอคงหนีเขาไม่พ้นแน่
“บ้า!!! ใครจะไปเป็นเมียคุณกัน คนส่งแก็สเนี่ยนะ” ลูกหมีสะบัดหน้าหนีจากใบหน้าของชายหนุ่ม ใครจะไปรักเขาได้กันละ ถึงจะรวยแต่แต่งตัวซอมซ่อซะขนาดนี้ แต่ก็ดูดิบๆเถื่อนๆเหมือนกันแฮะ
ผลงานอื่นๆ ของ พรานสาว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พรานสาว
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"คำวิจารณ์จากนิกซ์ วันเดอเรอร์ โดย หญิงข้าว"
(แจ้งลบ)บทวิจารณ์เรื่อง ‘หนีหนี้มามีรัก’ ของ ‘พรานสาว’ โดย ‘หญิงข้าววันเดอเรอร์’ การวิจารณ์ในครั้งนี้ของหญิงข้าวจะแตกต่างจากครั้งก่อนๆ นั่นคือหญิงจะแยกวิจารณ์ทีละบทๆ จากนั้นจะสรุปรวมอีกทีว่าสมควรแก้ไขในเรื่องใด บวกกับให้ความรู้สึกตอนอ่านในฐานะผู้อ่านเพิ่มด้วยค่ะ การวิจารณ์แบ่งเป็นหัวข้อดังนี้ 1.พล็อตเรื่อง 2.การดำเนินเ ... อ่านเพิ่มเติม
บทวิจารณ์เรื่อง ‘หนีหนี้มามีรัก’ ของ ‘พรานสาว’ โดย ‘หญิงข้าววันเดอเรอร์’ การวิจารณ์ในครั้งนี้ของหญิงข้าวจะแตกต่างจากครั้งก่อนๆ นั่นคือหญิงจะแยกวิจารณ์ทีละบทๆ จากนั้นจะสรุปรวมอีกทีว่าสมควรแก้ไขในเรื่องใด บวกกับให้ความรู้สึกตอนอ่านในฐานะผู้อ่านเพิ่มด้วยค่ะ การวิจารณ์แบ่งเป็นหัวข้อดังนี้ 1.พล็อตเรื่อง 2.การดำเนินเรื่อง 3.สำนวนภาษา 4.ความสมเหตุสมผล 5.ความน่าสนใจ (ในส่วนของข้อ 1 นั้น เราจะได้เจอกันในตอนท้ายของบทวิจารณ์นะคะ ส่วน 4 ข้อที่เหลือ หญิงจะจัดหนักในทุกๆ บท) เริ่มกันที่ บทที่ 1 : วิถีคนเมืองหลวง ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : มีความรู้สึกว่าเพียงแค่บทแรกก็เร้าอารมณ์คนอ่านได้มากพอแล้วค่ะท่าน เป็นเนื้อเรื่องที่สนุกสนาน น่าประทับใจ แถมยังให้ความรักประเทศไทยสุดๆ ด้วยค่ะ ส่วนตัวแล้วหญิงชอบชาวต่างชาติที่รักเมืองไทยค่ะแล้วก็พยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะพรีเซนต์เมืองไทยให้ฝรั่งรู้ หญิงถามฝรั่งทุกคนที่รู้จักและเคยคุยด้วยกันบนรถเมล์ว่าคิดอย่างไรกับประเทศไทย ทุกคนบอกว่า ‘I love Thailand’ ค่ะ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากจะหลงรักตัวละครที่เป็นฝรั่งในบทนี้ การที่มีคำผิดในบทนี้นั้น อย่างเช่นคำง่ายๆ ว่า ‘คะ/ค่ะ’ อาจทำให้คนอ่านบางท่านหงุดหงิดจนพาลไม่อ่านต่อ แต่สำหรับหญิงแล้วคิดว่าไม่น่าจะเกิดความรู้สึกแบบนั้นในฐานะผู้อ่าน มิใช่ฐานะผู้วิจารณ์ที่ต้องอ่านทุกตัวอักษรจริงๆ บทนี้เป็นอะไรที่ดึงดูดและน่าสนใจเหลือเกิน อ่านเพลิน อ่านดี อ่านสนุก อ่านจบตอนไหน หญิงไม่รู้ตัว… วิจารณ์บทนี้ *การดำเนินเรื่อง : น่าติดตาม เร้าอารมณ์ น่าสนุก ทว่าการที่ตัวละครทำอะไร ‘ง่าย’ เกินไปอาจทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือไปนิดหนึ่งนะคะ ในส่วนนี้เราจะได้รู้กันในส่วนของความสมเหตุสมผล *สำนวนภาษา : สำนวนภาษาค่อนข้างเรียบง่ายและธรรมดา ทว่าก็อ่านง่ายไม่สะดุด หรือเรียกง่ายๆ ว่าลื่นไหลในระดับหนึ่ง ซึ่งท่านสามารถเพิ่มลูกเล่นทางภาษาให้เร้าอารมณ์ไปมากกว่านี้ได้ คิดง่ายๆ คือ การใช้ลูกเล่นจะทำให้คนอ่านสนุก ส่วนการใช้สำนวนภาษาแบบราบเรียบธรรมดานั้น มิได้ให้ความรู้สึกที่พิเศษกับผู้อ่าน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่ท่านที่ถนัดใช้แบบไหนมากกว่ากัน คำผิดในบทนี้มีเยอะเหลือเกินนะคะคุณพรานสาว เห็นได้ชัดจากการใช้ คะ ซึ่งต้องใช้ ค่ะ (ดูวิธีการใช้คะ/ค่ะ มาให้เข้าใจแล้วปรับแก้ก็โอเคนะคะ) นอกจากนั้นยังมีคำผิดจิปาถะอีกมากมาย ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดใดๆ ที่จะเขียนผิดเนื่องจากหลายคำเป็นคำทับศัพท์มาจากต่างประเทศ และหญิงเห็นอยู่ 2 คำคือ 1.สีโอลด์โรส ซึ่งหญิงจะขออธิบายดังนี้นะคะ (หญิงไม่ใช่คนที่เก่งภาษาอังกฤษค่ะ การอธิบายนี้อาจจะผิดพลาดนะคะ) เนื่องจากคำไทยแท้จะไม่มีการันต์ ดังนั้นหญิงจึงสันนิษฐานว่าคำๆ นี้เป็นการทับศัพท์จากภาษาอังกฤษ ดังนั้นหญิงจึงขอไปหาในพจนานุกรมก่อนว่าต้องเขียนทับศัพท์อย่างไรจึงจะถูกต้อง โดยพิมพ์คำว่า old ross, oldross, oldrose, oldross ไป ปรากฏว่าไม่มีสักคำที่มีความหมาย ดังนั้นหญิงจึงขออนุญาตเดาว่าสิ่งที่ท่านจะใช้ในนี้คือคำว่า ‘สีโอรส’ ที่เป็นสีส้มๆ อมชมพูๆ ซึ่งสีๆ นี้มักมีคนใช้คำผิดเยอะ ซึ่งคำที่ถูกต้องคือสีโอรสนะคะ 2.อายไลท์เนอร์ คำๆ นี้ หญิงทราบได้ทันทีว่ามาจากคำว่า ‘eyeliner’ ซึ่งก็คือเครื่องสำอางชนิดหนึ่งที่มีไว้ตกแต่งตา ดังนั้นจึงไม่ต้องเสียเวลาคิดว่าคำทับศัพท์ที่เขียนถูกต้องเป็น ‘อายไลเนอร์’ ซึ่งท่านใช้คำๆ นี้อยู่สามจุด ซึ่งก็ผิดทั้งสามจุดนะคะ นอกจากนี้ยังมีคำผิดประปรายด้วย ซึ่งหญิงไม่ขอเก็บให้ ดังนั้นถ้าคุณพรานสาวมีเวลา ขอให้แก้ไขให้ถูกต้องด้วยนะคะและหญิงขอบอกไว้เลยว่าจากประสบการณ์ทำให้ทราบว่าท่านไม่ได้พิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดแต่อย่างใดในบทนี้ เพียงแต่ใช้คำผิดเพราะเข้าใจผิดเฉยๆ ดังนั้นถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงแนะนำว่าดูการใช้คำให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ แล้วนำมาแก้ไขในนิยาย ใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะการเขียนต้องใช้เวลาค่ะ การบรรยายของคุณพรานสาวนั้นมีพอดีๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่อยากให้เพิ่มเติมอะไรมากมาย เพียงแต่ว่าอยากให้เพิ่มอารมณ์ของตัวละครไปให้มากกว่านี้เพราะอ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยเข้าถึงแต่ละคนเท่าไรค่ะ เช่นบอกว่าทำไมถึงมีคนคิดว่าลูกหมีเป็นดารา ทำไมลูกหมีถึงอยากได้อายไลเนอร์แท่งนั้นนักหนา *ความสมเหตุสมผล : การที่ท่านไม่ค่อยบรรยายความรู้สึกของตัวละครทำให้ความสมเหตุสมผลลดลงไปมาก เพราะการที่เราจะทำอะไรสักอย่างออกมา มันต้องมีแรงจูงใจที่เหมาะสม ดังนั้นขอให้อ่านนิยายของตัวเองอีกครั้งแล้วถ้าท่านตั้งคำถามกับตัวเองว่า ‘ทำไมต้องเป็นแบบนี้’ ‘ทำไมต้องเป็นแบบนั้น’ ก็ขอให้เพิ่มการบรรยายในส่วนนี้ให้มีเหตุผลมาตอบรับกับข้อสงสัยนี้นะคะ ส่วนสิ่งที่หญิงตั้งข้อสงสัยในบทนี้คือ ทำไมคนอื่นถึงเข้าร้านกันเป็นแถวเมื่อเห็นนางเอก เครื่องสำอางแบรนด์นี้มีชื่อเสียงมาก พนักงานใจดี บริการประทับใจ มีของแถม มีออพชั่นเสริมหรืออย่างไร เพราะลำพังเพียงแค่นางเอกมาแต่งหน้านั้น หญิงคิดว่าไม่สมเหตุสมผลที่จะมีสาวๆ เข้าร้านเพิ่มขึ้นอย่างเนืองแน่นค่ะ เพราะร้านเครื่องสำอางร้านอื่นๆ ในห้างก็มีนี่นา… อีกอย่างคือนางเอกทำตัวไม่น่ารักเท่าไรกับฝรั่งค่ะ จริงอยู่ว่าฝรั่งแต่ละคนมีนิสัยไม่เหมือนกัน บางคนอาจชอบนิสัยนางเอก บางคนอาจไม่ชอบ แต่ถ้าให้น่ารักและปลอดภัยที่สุดคืออย่าให้นางเอกแสดงออกมาจนเกินงามหญิงไทยค่ะ เพราะคอนเซ็ปต์ของบทนี้อยู่ที่ว่าสัมพันธ์ของคนไทยและชาวต่างชาติ และสิ่งที่นางเอกแสดงออกมาก็ไม่ค่อยจะเป็นสาวไทยที่น่ารัก น่าเอ็นดูในสายตาฝรั่งสักเท่าไร *ความน่าสนใจ : น่าสนใจดีแล้วค่ะ… เร้าอารมณ์ให้อ่านบทต่อไป ขอเพียงแค่แก้ไขในสิ่งที่หญิงแนะนำเท่านั้น เรื่องนี้จะน่าสนใจเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นกอง บทที่ 2 : นายกางเกงเลอะไอติม ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : น่ารักน่าหยิกทั้งน้าทั้งหลานค่ะแม่คู๊ณณณณ อะไรจะน่ารักปานนั้น แถมยังมีโมเมนต์น่ารักๆ ระหว่างเพื่อนบ้านด้วย อีกทั้งยังมีรังนกกระจอกที่หญิงไม่เคยรู้จักอีกต่างหาก น่ารักจริงๆ ปล.ในบทๆ นี้ขอชื่นชมท่านจากใจว่าช่างมีความตั้งใจในการเขียนดีแท้ เพราะมีลงรูปเสร็จสรรพ เร้าอารมณ์เข้าไปอีก *การดำเนินเรื่อง : สุดแสนจะน่ารัก น่าเอ็นดู ไร้ที่ติมากสำหรับการดำเนินเรื่อง *สำนวนภาษา : อ่านง่าย สบายตา เรียบๆ ดังเช่นบทที่ 1 คำผิดยังมีประปรายเช่นเคย แต่มิใช่การรีบพิมพ์จนผิด แต่เข้าใจผิดในการเขียนทุกคำค่ะ *ความสมเหตุสมผล : สมเหตุสมผลทุกอย่าง จนไม่มีคำถามว่า ‘ทำไม…’ *ความน่าสนใจ : น่าสนใจที่สุดเลยค่ะ เพราะหญิงเป็นคนชอบอะไรที่น่ารักๆ อีกทั้งตัวละครแต่ละตัวยังมีบุคลิกที่โดดเด่นและแตกต่าง ทำให้ข้อสรุปในบท 2 คือไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงนอกจากการใช้คำผิด ค่อยๆ ปรับแก้นะคะ บทที่ 3 : ความลับของพี่ณี ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : หนูเกลียดอีตาฝรั่งแด๊ดดี้ของแองเจลลูน่าค่าทุกคน นิสัยแบบนี้ไม่พาให้หญิงฟินเวอร์นะคะบอกไว้ก่อนเลย สงสารพี่ณีจริงค่ะคุณพรานสาวขา ทำไมชีต้องมีชีวิตอดสูแบบนี้ด้วยค้า มันไม่แฟร์ง่ะ แง แง แต่ว่าพี่ณีนี่เป็นตัวละครที่น่าสนใจคนหนึ่งเลยนะ ซิงเกิ้ลมัมก็เป็น นักวิจัยก็เป็น โอยยยย ชอบค่า แต่บทนี้น้ำเน่ามาก (โดนตบหน้าหัน เลือดกระฉูด) *การดำเนินเรื่อง : น่าติดตามอีกนั่นแหละ โอยยยย ไม่มีอะไรให้ติเลย *สำนวนภาษา : ยังมีคำผิดอีกเช่นเคย แนะนำคำเดียวว่าศึกษาคำที่ถูกต้องแล้วแก้ไขใหม่เรื่อยๆ *ความสมเหตุสมผล : มีข้อติค่ะ เพราะสงสัย -ตกลงว่าพ่อของลูน่าอายุเท่าไรคะ สี่สิบหรือสามสิบเอ่ย? -พี่ณีใช้ชีวิตยังไงคะถึงได้ไม่ทันคน เพราะอายุอานามก็มากแล้ว แถมยังไว้ใจชาวต่างชาติอีก อ่านแล้วทะ ๆ -บอกที่มาของตัวละครหลักๆ อย่างคุณจอห์นด้วยค่ะ เพราะจะทำให้น่าอ่านและสมเหตุสมผลขึ้น -เพิ่มอารมณ์ตัวละครและแรงจูงใจให้ตัวละครทำอย่างนั้นๆ ออกมา เพราะหลังจากที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเนื้อเรื่อง ‘เบา’ มาก *ความน่าสนใจ : เพียงแค่เพิ่มอารมณ์และที่มาของตัวละครให้เหมาะสม บทนี้จะไร้ที่ตินะคะ พิเศษ : จากการอ่านตอนนี้ทำให้หญิงแอบเดาไปว่าพี่ณีนี่ล่ะที่จะเป็นคนขัดขวางไม่ให้นางเอกรักกับคุณฝรั่ง เพราะมีปมปัญหาในใจที่เจ็บเพราะฝรั่งเหมือนกัน >>> มั่วอ๊ะเปล่าไม่รู้น่อ ขออ่านบทต่อๆ ไปก่อนนะ อิอิอิ บทที่ 4 : บุรุษส่งแก็ส (แก็ส ต้องเป็น แก๊ส นะคะ เก็บคำผิดให้นิด) ความรู้สึกหลังอ่านจบ : อยากกินแกงเขียวหวานไก่บ้างอะไรบ้าง (โดนตบเลือดสาด) มันน่ารักอีกแล้ว น้าหลานคู่ นี้ โอยยยย จากที่อ่านบทนี้ทำให้คิดว่าเมื่อ ลูกหมี + ลูน่า = ฉากน่ารักๆ ไม่มีอะไรให้เครียดของน้าหลาน พี่ณี + ลู น่า = ??? เอาล่ะเดาต่อไป ในเมื่อยังไม่เจอฉากที่คุณแม่กับคุณลูกอยู่ด้วยกัน (มันต้องต่างกันแน่เลยระหว่างลูน่า อยู่กับลูกหมีและลูน่าอยู่กับพี่ณีเพราะสองศรีพี่น้องนี่นิสัยต่างกันลิบลับ น่าสนใจโฮกกกกกกกกกกก) เอาล่ะหวา… อีตาฝรั่งอดแอ้มลูกหมีเลี้ยวววว ในเมื่อคุณคิมหันต์ออกตัว โฮกกกกกกกกก *การดำเนินเรื่อง + สำนวนภาษา + ความสมเหตุสมผล : ยืนยันคำเดิมกับคำวิจารณ์ที่บท 2 นะคะ (ณ จุดๆ นี้ ความเป็นอื่นจะไม่ขอยุ่งด้วย) บทที่ 5 : ไล่คนดื้อให้ไปนอน ความรู้สึกหลังอ่านจบ : อีตาฝรั่งชักรุกเยอะ เวียนหัวละนะว่าใครคือพระเอกแน่ระหว่างคุณคิม (ทัน บ้า! คิมหันต์เฟ้ย) เอาเป็นว่าทุกอย่างดีหมดค่ะ ยกเว้นคำผิดที่ยังมีบ้างประปราย บทที่ 6 : น้ำใจคนไทย ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เอาใจไปเต็มๆ ค่ะคุณลูกขา ชอบคำว่า ‘น้ำใจคนไทย’ มากมาย ชอบบทนี้จนคุณคิมทัน (คิมหันต์ - -) บังตาจนทำให้มองไม่เห็นอะไรที่เป็นข้อเสีย นอกจากคำผิดที่มีประปราย คุณคิมคะ หญิงข้าวรักคุณค่ะ จ๊วบ (มีอย่างนี้ด้วยเนอะ) บทที่ 7 : ฮีโร่ผู้พิทักษ์ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : พี่คิมหันต์ขา หญิงอยากเป็นลูกหนี้พี่จริงๆ ค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ การดำเนินเรื่อง : ไร้ที่ติ สำนวนภาษา : มีคำผิดบ้างประปรายค่ะ ความสมเหตุสมผล : อ่า… เจอจนได้ เจ้าคำว่า ‘ทำไม’ หลังจากที่ห่างหายกันมาหลายบท หึหึหึ -เอ… ทำไมพี่ณีเพิ่งตื่นอ่า ทั้งๆ ที่มันน่าจะผ่านไปหลายวันแล้วนา เพราะเรื่องดำเนินไปหลายบทแย้วอะ -พี่ณีรักลูน่าจริงปะเนี่ย เป็นแม่ก็ต้องดิ้นรนไปเจอลูกให้ได้จิ แถมยังทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก จะบ้าตายยยย บทที่ 8 : ต้อนรับพนักงานใหม่ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เรื่องนี้คงมีความรักหลายคู่ แต่ปัญหาคือการเรียบเรียงเรื่องที่ยังไม่เหมาะสม ทำให้เรื่องนี้เกิดช่องโหว่ขึ้น นั่นคือเรื่องราวของพี่ณีเหมือนถูกละทิ้งไป ประมาณว่าตัวละครที่สมควรจะออกกลับถูกลดตำแหน่งให้หายไปดื้อๆ แบบว่ามันไม่แนวเนียนและทำให้คนอ่านรู้สึก ‘กระตุก’ ขึ้นมา ถ้าเป็นไปได้ ควรแก้ไขด้วยการกระจายบทให้ตัวละครเท่าๆ กันสักหน่อย ณ จุดๆ นี้ พออ่านมาแล้วรู้สึกว่าพี่ณีได้ถูกฆ่าให้ตายไปจากนิยายเรื่องนี้เลย อนึ่งเรื่องนี้เริ่มมีสีสันมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้น่าติดตามมากขึ้นไปอีก เพราะรายละเอียดต่างๆ เริ่มออก ทว่าการเรียบเรียงที่ไม่ถูกต้องจะเป็นปัญหาสำคัญที่ทำให้เนื้อเรื่องดร็อปลงไปค่ะ เพราะเนื้อเรื่องโฟกัสอยู่ที่นางเอกคนเดียว ไม่ได้ไปไหนเลย วนๆ เวียนๆ กับลูกน่า คุณคิม นายจัสติน แค่นี้เอง ปมอะไรอย่างนี้ก็ไม่มี เหมือนไดอารี่ประจำวันของคนๆ หนึ่งมากกว่า อ่านแล้วจึงรู้สึก ‘เบา’ มาก ประมาณว่าอ่านก็ได้ ไม่อ่านก็ได้ เพราะการดำเนินเรื่องชักช้ามากค่ะ ราวกับไร้วัตถุดิบในการดำเนินเรื่อง เขียนไปเรื่อยๆ ตามใจผู้เขียนเอง เห็นได้ชัดจากพออ่านๆ ไปแล้วรู้สึกว่าไร้จุดมุ่งหมายในการอ่าน ไม่รู้ว่าจะสมควรจะอ่านไปเพื่ออะไร (ผู้เขียนอาจวางเรื่องไว้แล้ว แต่ ‘ออกทะเล’ ก็เป็นได้ ยังไงๆ ก็รีไรท์เรื่องให้กระชับสักหน่อยนะคะ) สำนวนภาษา : เขาไม่ควรจะไปเธอไปตามลำพังจริงๆ คืออะหยัง??? นี่คือการเรียงประโยคผิด เลยจับมาบอกสักหน่อย ส่วนอื่นๆ เหมือนความเห็นบนๆ (นี่ไม่ใช่กระทู้นะยะ) บทที่ 9 : ดวงชะตามันต้องกัน ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เอาล่ะ นอกจากคุณคิมแล้ว ยังจะมีท่านประธานคิงคองอีกคนมาทำให้ต่อม… ทำงาน ไม่ไหวแล้วน้า ดีแล้วที่ไม่ให้จัสตินเป็นพระเอก ไอ้หื่นเอ๊ย!! (ลูกหมีจะโดนปล้ำปะเนี่ย O_0 >>> อีนี่) ลูน่าอย่ากิน m & n มากลูก อ้วน ฟันผุ แถมมีแต่สี (คนสวยแอบหวังดี) ส่วนอื่นๆ เหมือนด้านบนนะคะ คือถ้าไม่มีอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลหรือไม่เหมาะสมจะเขียนบอกค่ะ บทที่ 10 : แจ้งความ แจ้งหนี้ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : บทจัสตินเยอะไปไหมคะ รู้สึกว่านี่น่าจะเป็นพระเอกมากกว่า เรื่องดำเนินช้าไปมากค่ะ อ่านแล้วยังไม่ค่อยได้อะไรที่เป็นเนื้อเลย (อ่านแล้วง่วงจัง) ฉากบางฉากไม่มีที่มาที่ไปและไม่สมเหตุสมผล เช่น ฉากพี่ณีค่ะ พี่ณีไม่เคยทำอะไรให้ตัวเองพ้นจากสภาพนี้เลยหรือคะ เพราะทำไม อะไรกัน ถึงได้ยอมตั้ง 7 วัน อีกทั้งไม่มีการบรรยายเลย เอาเป็นว่าถ้าคุณพรานสาววางแผนจะเอาการบรรยายเหตุการณ์ที่พี่ณีประสบมาตลอดการอยู่กับจอห์นในบทต่อๆ ไปก็ขอให้ทยอยมาใส่ในบทต้นๆ อย่าให้เกินบทนี้เลยค่ะ เพราะจะทำให้เรื่องดูไม่น่าสนใจ เรื่องดราม่าขึ้นเยอะละนะเนี่ย… มันพาลให้หญิงอยากให้พี่ณีเป็นนางเอกของเรื่องละ หนูลูน่าไม่คิดถึงแม่เลยหรอตลอดเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แสดงว่ารักน้าหมีมากสินะนั่น… มันทำให้พาลคิดไปว่ายายหนูอาจจะเป็นลูกเก็บมาเลี้ยง (ไปนั่น) ตอนที่พี่ณีสลบอยู่ น่าจะเคาะบรรทัดแยกฉากกับตอนที่พี่ณีฟื้นขึ้นมาค่ะ นางเอกไม่คิดถึงพี่สาวเลยหรือคะ มาทำงานตั้งนาน ไม่มีการติดต่อมาเลยแม้แต่สักนิดเดียว แถมยังไม่สงสัยด้วยว่าพี่ไปไหน ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกันสองพี่น้องมาตลอด (เพิ่งมาสงสัยตอนที่ผ่านไปแล้วสิบบท) มันไม่สมเหตุสมผลและเป็นช่องโหว่ที่ใหญ่มากค่ะ ทำไมพี่ณีถึงไม่กลัวว่าจะถูกจับไปขายเลย ลูกล่ะ? น้องล่ะ? เป็นเมียน้อยเขาล่ะ? ไม่กลัวบ้างเลยหรือคะ???? บทแรกๆ บอกว่านางเอกไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรู้เรื่องราวของพ่อของลูน่า แต่ทำไมบทนี้รู้ว่าเป็นจอห์นและสงสัยว่าเขาคือคนที่ทำไม่ดีไม่ร้ายกับพี่สาวตัวเองคะ? พี่ณีรู้ได้ไงว่าจอห์นทำงานไม่ดี? ในจุดๆ นี้ไม่มีการบรรยายอะไรเลย จากที่อ่านมา หญิงสามารถจับคอนเซ็ปต์ที่เป็นจุดเด่นของเรื่องได้ดังนี้ค่ะ -ความน่ารักของสาวไทยในสายตาหนุ่มฝรั่ง -ความลับของตัวละคร -ความน่ารักของหนูน้อยลูน่าที่ช่วยสร้างสีสันให้กับนิยายเรื่องนี้ -ความเป็นเมืองหลวงที่ทำให้นางเอกต้องมีชีวิตที่มีหนี้มีสิน (จุดนี้สมเหตุสมผลและน่าสนใจมากนะคะ ถือว่าเป็น เมนไอเดียของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ค่ะ) -การก้าวทันสังคมสมัยใหม่เสมอของนางเอก ซึ่งเป็นจุดเด่นของเรื่อง -การเตือนให้ระวังภัยและวิธีการต่างๆ ที่ทำให้ปลอดภัย -แม้ว่าพล็อตเรื่องหลักที่นางเอกจะไม่เป็นหนี้จะซ้ำกับหลายๆ เรื่องที่อ่านมา หรือเรียกว่าโหลไปแล้ว แต่พล็อต เรื่องรองที่มีความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกนางเอกและหนูลูน่าอยู่ก็น่าสนใจไม่ใช่เล่นนะคะ -การให้ข้อมูลผ่านเชิงอรรถอย่างครบถ้วน จึงทำให้อ่านแล้วได้ข้อมูลเพ่มขึ้น ไม่ต้องกลับไปหาข้อมูลเอง ชื่นชมค่ะ จุดด้อยของเรื่อง -ฉากที่ไม่สมเหตุสมผลมีเยอะอยู่ค่ะ -สำนวนภาษาดีแล้วค่ะ แต่คำผิดเยอะแถมยังเรียกประโยคผิด ลองอ่านทบทวนและแก้ไขหลายๆ รอบนะคะ -บรรยายอารมณ์ตัวละครน้อยไปค่ะ ทำให้อ่านแล้วรู้สึกไม่เข้าถึง -เรียบเรียงเรื่องไม่ถูกต้อง ทำให้เรื่องดูเบา ไร้แก่นเรื่อง ไม่น่าติดตาม จบการวิจารณ์ ขอบคุณที่ไว้วางใจค่ะ ^^ ปล.การวิจารณ์ครั้งนี้เป็นเพียงข้อคิดเห็นของผู้อ่านคนหนึ่ง หากท่านเจ้าของเรื่องมิต้องการเปลี่ยนแปลงอันใดตามที่แนะนำก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ขอขอบคุณที่เลือกสำนักของเรา... ในนามของหญิงข้าวคนนี้นะคะ ทุกๆ คนในสำนักขอขอบคุณท่านมากๆ ที่ไว้วางใจนิกซ์ วันเดอเรอร์ หญิงข้าวขอขอบคุณจากใจจริง หากมีเรื่องอยากปรึกษาให้มาหาที่มายไอดีเลยค่ะ iamkuslin ค้นจากกูเกิ้ล สองวินาทีก็มาป๊ะหน้ากันที่บ้านของหญิงข้าวแล้ว^^ อ่านน้อยลง
เนปาล | 6 ม.ค. 57
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
"คำวิจารณ์จากนิกซ์ วันเดอเรอร์ โดย หญิงข้าว"
(แจ้งลบ)บทวิจารณ์เรื่อง ‘หนีหนี้มามีรัก’ ของ ‘พรานสาว’ โดย ‘หญิงข้าววันเดอเรอร์’ การวิจารณ์ในครั้งนี้ของหญิงข้าวจะแตกต่างจากครั้งก่อนๆ นั่นคือหญิงจะแยกวิจารณ์ทีละบทๆ จากนั้นจะสรุปรวมอีกทีว่าสมควรแก้ไขในเรื่องใด บวกกับให้ความรู้สึกตอนอ่านในฐานะผู้อ่านเพิ่มด้วยค่ะ การวิจารณ์แบ่งเป็นหัวข้อดังนี้ 1.พล็อตเรื่อง 2.การดำเนินเ ... อ่านเพิ่มเติม
บทวิจารณ์เรื่อง ‘หนีหนี้มามีรัก’ ของ ‘พรานสาว’ โดย ‘หญิงข้าววันเดอเรอร์’ การวิจารณ์ในครั้งนี้ของหญิงข้าวจะแตกต่างจากครั้งก่อนๆ นั่นคือหญิงจะแยกวิจารณ์ทีละบทๆ จากนั้นจะสรุปรวมอีกทีว่าสมควรแก้ไขในเรื่องใด บวกกับให้ความรู้สึกตอนอ่านในฐานะผู้อ่านเพิ่มด้วยค่ะ การวิจารณ์แบ่งเป็นหัวข้อดังนี้ 1.พล็อตเรื่อง 2.การดำเนินเรื่อง 3.สำนวนภาษา 4.ความสมเหตุสมผล 5.ความน่าสนใจ (ในส่วนของข้อ 1 นั้น เราจะได้เจอกันในตอนท้ายของบทวิจารณ์นะคะ ส่วน 4 ข้อที่เหลือ หญิงจะจัดหนักในทุกๆ บท) เริ่มกันที่ บทที่ 1 : วิถีคนเมืองหลวง ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : มีความรู้สึกว่าเพียงแค่บทแรกก็เร้าอารมณ์คนอ่านได้มากพอแล้วค่ะท่าน เป็นเนื้อเรื่องที่สนุกสนาน น่าประทับใจ แถมยังให้ความรักประเทศไทยสุดๆ ด้วยค่ะ ส่วนตัวแล้วหญิงชอบชาวต่างชาติที่รักเมืองไทยค่ะแล้วก็พยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะพรีเซนต์เมืองไทยให้ฝรั่งรู้ หญิงถามฝรั่งทุกคนที่รู้จักและเคยคุยด้วยกันบนรถเมล์ว่าคิดอย่างไรกับประเทศไทย ทุกคนบอกว่า ‘I love Thailand’ ค่ะ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากจะหลงรักตัวละครที่เป็นฝรั่งในบทนี้ การที่มีคำผิดในบทนี้นั้น อย่างเช่นคำง่ายๆ ว่า ‘คะ/ค่ะ’ อาจทำให้คนอ่านบางท่านหงุดหงิดจนพาลไม่อ่านต่อ แต่สำหรับหญิงแล้วคิดว่าไม่น่าจะเกิดความรู้สึกแบบนั้นในฐานะผู้อ่าน มิใช่ฐานะผู้วิจารณ์ที่ต้องอ่านทุกตัวอักษรจริงๆ บทนี้เป็นอะไรที่ดึงดูดและน่าสนใจเหลือเกิน อ่านเพลิน อ่านดี อ่านสนุก อ่านจบตอนไหน หญิงไม่รู้ตัว… วิจารณ์บทนี้ *การดำเนินเรื่อง : น่าติดตาม เร้าอารมณ์ น่าสนุก ทว่าการที่ตัวละครทำอะไร ‘ง่าย’ เกินไปอาจทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือไปนิดหนึ่งนะคะ ในส่วนนี้เราจะได้รู้กันในส่วนของความสมเหตุสมผล *สำนวนภาษา : สำนวนภาษาค่อนข้างเรียบง่ายและธรรมดา ทว่าก็อ่านง่ายไม่สะดุด หรือเรียกง่ายๆ ว่าลื่นไหลในระดับหนึ่ง ซึ่งท่านสามารถเพิ่มลูกเล่นทางภาษาให้เร้าอารมณ์ไปมากกว่านี้ได้ คิดง่ายๆ คือ การใช้ลูกเล่นจะทำให้คนอ่านสนุก ส่วนการใช้สำนวนภาษาแบบราบเรียบธรรมดานั้น มิได้ให้ความรู้สึกที่พิเศษกับผู้อ่าน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่ท่านที่ถนัดใช้แบบไหนมากกว่ากัน คำผิดในบทนี้มีเยอะเหลือเกินนะคะคุณพรานสาว เห็นได้ชัดจากการใช้ คะ ซึ่งต้องใช้ ค่ะ (ดูวิธีการใช้คะ/ค่ะ มาให้เข้าใจแล้วปรับแก้ก็โอเคนะคะ) นอกจากนั้นยังมีคำผิดจิปาถะอีกมากมาย ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดใดๆ ที่จะเขียนผิดเนื่องจากหลายคำเป็นคำทับศัพท์มาจากต่างประเทศ และหญิงเห็นอยู่ 2 คำคือ 1.สีโอลด์โรส ซึ่งหญิงจะขออธิบายดังนี้นะคะ (หญิงไม่ใช่คนที่เก่งภาษาอังกฤษค่ะ การอธิบายนี้อาจจะผิดพลาดนะคะ) เนื่องจากคำไทยแท้จะไม่มีการันต์ ดังนั้นหญิงจึงสันนิษฐานว่าคำๆ นี้เป็นการทับศัพท์จากภาษาอังกฤษ ดังนั้นหญิงจึงขอไปหาในพจนานุกรมก่อนว่าต้องเขียนทับศัพท์อย่างไรจึงจะถูกต้อง โดยพิมพ์คำว่า old ross, oldross, oldrose, oldross ไป ปรากฏว่าไม่มีสักคำที่มีความหมาย ดังนั้นหญิงจึงขออนุญาตเดาว่าสิ่งที่ท่านจะใช้ในนี้คือคำว่า ‘สีโอรส’ ที่เป็นสีส้มๆ อมชมพูๆ ซึ่งสีๆ นี้มักมีคนใช้คำผิดเยอะ ซึ่งคำที่ถูกต้องคือสีโอรสนะคะ 2.อายไลท์เนอร์ คำๆ นี้ หญิงทราบได้ทันทีว่ามาจากคำว่า ‘eyeliner’ ซึ่งก็คือเครื่องสำอางชนิดหนึ่งที่มีไว้ตกแต่งตา ดังนั้นจึงไม่ต้องเสียเวลาคิดว่าคำทับศัพท์ที่เขียนถูกต้องเป็น ‘อายไลเนอร์’ ซึ่งท่านใช้คำๆ นี้อยู่สามจุด ซึ่งก็ผิดทั้งสามจุดนะคะ นอกจากนี้ยังมีคำผิดประปรายด้วย ซึ่งหญิงไม่ขอเก็บให้ ดังนั้นถ้าคุณพรานสาวมีเวลา ขอให้แก้ไขให้ถูกต้องด้วยนะคะและหญิงขอบอกไว้เลยว่าจากประสบการณ์ทำให้ทราบว่าท่านไม่ได้พิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดแต่อย่างใดในบทนี้ เพียงแต่ใช้คำผิดเพราะเข้าใจผิดเฉยๆ ดังนั้นถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงแนะนำว่าดูการใช้คำให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ แล้วนำมาแก้ไขในนิยาย ใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะการเขียนต้องใช้เวลาค่ะ การบรรยายของคุณพรานสาวนั้นมีพอดีๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่อยากให้เพิ่มเติมอะไรมากมาย เพียงแต่ว่าอยากให้เพิ่มอารมณ์ของตัวละครไปให้มากกว่านี้เพราะอ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยเข้าถึงแต่ละคนเท่าไรค่ะ เช่นบอกว่าทำไมถึงมีคนคิดว่าลูกหมีเป็นดารา ทำไมลูกหมีถึงอยากได้อายไลเนอร์แท่งนั้นนักหนา *ความสมเหตุสมผล : การที่ท่านไม่ค่อยบรรยายความรู้สึกของตัวละครทำให้ความสมเหตุสมผลลดลงไปมาก เพราะการที่เราจะทำอะไรสักอย่างออกมา มันต้องมีแรงจูงใจที่เหมาะสม ดังนั้นขอให้อ่านนิยายของตัวเองอีกครั้งแล้วถ้าท่านตั้งคำถามกับตัวเองว่า ‘ทำไมต้องเป็นแบบนี้’ ‘ทำไมต้องเป็นแบบนั้น’ ก็ขอให้เพิ่มการบรรยายในส่วนนี้ให้มีเหตุผลมาตอบรับกับข้อสงสัยนี้นะคะ ส่วนสิ่งที่หญิงตั้งข้อสงสัยในบทนี้คือ ทำไมคนอื่นถึงเข้าร้านกันเป็นแถวเมื่อเห็นนางเอก เครื่องสำอางแบรนด์นี้มีชื่อเสียงมาก พนักงานใจดี บริการประทับใจ มีของแถม มีออพชั่นเสริมหรืออย่างไร เพราะลำพังเพียงแค่นางเอกมาแต่งหน้านั้น หญิงคิดว่าไม่สมเหตุสมผลที่จะมีสาวๆ เข้าร้านเพิ่มขึ้นอย่างเนืองแน่นค่ะ เพราะร้านเครื่องสำอางร้านอื่นๆ ในห้างก็มีนี่นา… อีกอย่างคือนางเอกทำตัวไม่น่ารักเท่าไรกับฝรั่งค่ะ จริงอยู่ว่าฝรั่งแต่ละคนมีนิสัยไม่เหมือนกัน บางคนอาจชอบนิสัยนางเอก บางคนอาจไม่ชอบ แต่ถ้าให้น่ารักและปลอดภัยที่สุดคืออย่าให้นางเอกแสดงออกมาจนเกินงามหญิงไทยค่ะ เพราะคอนเซ็ปต์ของบทนี้อยู่ที่ว่าสัมพันธ์ของคนไทยและชาวต่างชาติ และสิ่งที่นางเอกแสดงออกมาก็ไม่ค่อยจะเป็นสาวไทยที่น่ารัก น่าเอ็นดูในสายตาฝรั่งสักเท่าไร *ความน่าสนใจ : น่าสนใจดีแล้วค่ะ… เร้าอารมณ์ให้อ่านบทต่อไป ขอเพียงแค่แก้ไขในสิ่งที่หญิงแนะนำเท่านั้น เรื่องนี้จะน่าสนใจเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นกอง บทที่ 2 : นายกางเกงเลอะไอติม ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : น่ารักน่าหยิกทั้งน้าทั้งหลานค่ะแม่คู๊ณณณณ อะไรจะน่ารักปานนั้น แถมยังมีโมเมนต์น่ารักๆ ระหว่างเพื่อนบ้านด้วย อีกทั้งยังมีรังนกกระจอกที่หญิงไม่เคยรู้จักอีกต่างหาก น่ารักจริงๆ ปล.ในบทๆ นี้ขอชื่นชมท่านจากใจว่าช่างมีความตั้งใจในการเขียนดีแท้ เพราะมีลงรูปเสร็จสรรพ เร้าอารมณ์เข้าไปอีก *การดำเนินเรื่อง : สุดแสนจะน่ารัก น่าเอ็นดู ไร้ที่ติมากสำหรับการดำเนินเรื่อง *สำนวนภาษา : อ่านง่าย สบายตา เรียบๆ ดังเช่นบทที่ 1 คำผิดยังมีประปรายเช่นเคย แต่มิใช่การรีบพิมพ์จนผิด แต่เข้าใจผิดในการเขียนทุกคำค่ะ *ความสมเหตุสมผล : สมเหตุสมผลทุกอย่าง จนไม่มีคำถามว่า ‘ทำไม…’ *ความน่าสนใจ : น่าสนใจที่สุดเลยค่ะ เพราะหญิงเป็นคนชอบอะไรที่น่ารักๆ อีกทั้งตัวละครแต่ละตัวยังมีบุคลิกที่โดดเด่นและแตกต่าง ทำให้ข้อสรุปในบท 2 คือไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงนอกจากการใช้คำผิด ค่อยๆ ปรับแก้นะคะ บทที่ 3 : ความลับของพี่ณี ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ : หนูเกลียดอีตาฝรั่งแด๊ดดี้ของแองเจลลูน่าค่าทุกคน นิสัยแบบนี้ไม่พาให้หญิงฟินเวอร์นะคะบอกไว้ก่อนเลย สงสารพี่ณีจริงค่ะคุณพรานสาวขา ทำไมชีต้องมีชีวิตอดสูแบบนี้ด้วยค้า มันไม่แฟร์ง่ะ แง แง แต่ว่าพี่ณีนี่เป็นตัวละครที่น่าสนใจคนหนึ่งเลยนะ ซิงเกิ้ลมัมก็เป็น นักวิจัยก็เป็น โอยยยย ชอบค่า แต่บทนี้น้ำเน่ามาก (โดนตบหน้าหัน เลือดกระฉูด) *การดำเนินเรื่อง : น่าติดตามอีกนั่นแหละ โอยยยย ไม่มีอะไรให้ติเลย *สำนวนภาษา : ยังมีคำผิดอีกเช่นเคย แนะนำคำเดียวว่าศึกษาคำที่ถูกต้องแล้วแก้ไขใหม่เรื่อยๆ *ความสมเหตุสมผล : มีข้อติค่ะ เพราะสงสัย -ตกลงว่าพ่อของลูน่าอายุเท่าไรคะ สี่สิบหรือสามสิบเอ่ย? -พี่ณีใช้ชีวิตยังไงคะถึงได้ไม่ทันคน เพราะอายุอานามก็มากแล้ว แถมยังไว้ใจชาวต่างชาติอีก อ่านแล้วทะ ๆ -บอกที่มาของตัวละครหลักๆ อย่างคุณจอห์นด้วยค่ะ เพราะจะทำให้น่าอ่านและสมเหตุสมผลขึ้น -เพิ่มอารมณ์ตัวละครและแรงจูงใจให้ตัวละครทำอย่างนั้นๆ ออกมา เพราะหลังจากที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเนื้อเรื่อง ‘เบา’ มาก *ความน่าสนใจ : เพียงแค่เพิ่มอารมณ์และที่มาของตัวละครให้เหมาะสม บทนี้จะไร้ที่ตินะคะ พิเศษ : จากการอ่านตอนนี้ทำให้หญิงแอบเดาไปว่าพี่ณีนี่ล่ะที่จะเป็นคนขัดขวางไม่ให้นางเอกรักกับคุณฝรั่ง เพราะมีปมปัญหาในใจที่เจ็บเพราะฝรั่งเหมือนกัน >>> มั่วอ๊ะเปล่าไม่รู้น่อ ขออ่านบทต่อๆ ไปก่อนนะ อิอิอิ บทที่ 4 : บุรุษส่งแก็ส (แก็ส ต้องเป็น แก๊ส นะคะ เก็บคำผิดให้นิด) ความรู้สึกหลังอ่านจบ : อยากกินแกงเขียวหวานไก่บ้างอะไรบ้าง (โดนตบเลือดสาด) มันน่ารักอีกแล้ว น้าหลานคู่ นี้ โอยยยย จากที่อ่านบทนี้ทำให้คิดว่าเมื่อ ลูกหมี + ลูน่า = ฉากน่ารักๆ ไม่มีอะไรให้เครียดของน้าหลาน พี่ณี + ลู น่า = ??? เอาล่ะเดาต่อไป ในเมื่อยังไม่เจอฉากที่คุณแม่กับคุณลูกอยู่ด้วยกัน (มันต้องต่างกันแน่เลยระหว่างลูน่า อยู่กับลูกหมีและลูน่าอยู่กับพี่ณีเพราะสองศรีพี่น้องนี่นิสัยต่างกันลิบลับ น่าสนใจโฮกกกกกกกกกกก) เอาล่ะหวา… อีตาฝรั่งอดแอ้มลูกหมีเลี้ยวววว ในเมื่อคุณคิมหันต์ออกตัว โฮกกกกกกกกก *การดำเนินเรื่อง + สำนวนภาษา + ความสมเหตุสมผล : ยืนยันคำเดิมกับคำวิจารณ์ที่บท 2 นะคะ (ณ จุดๆ นี้ ความเป็นอื่นจะไม่ขอยุ่งด้วย) บทที่ 5 : ไล่คนดื้อให้ไปนอน ความรู้สึกหลังอ่านจบ : อีตาฝรั่งชักรุกเยอะ เวียนหัวละนะว่าใครคือพระเอกแน่ระหว่างคุณคิม (ทัน บ้า! คิมหันต์เฟ้ย) เอาเป็นว่าทุกอย่างดีหมดค่ะ ยกเว้นคำผิดที่ยังมีบ้างประปราย บทที่ 6 : น้ำใจคนไทย ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เอาใจไปเต็มๆ ค่ะคุณลูกขา ชอบคำว่า ‘น้ำใจคนไทย’ มากมาย ชอบบทนี้จนคุณคิมทัน (คิมหันต์ - -) บังตาจนทำให้มองไม่เห็นอะไรที่เป็นข้อเสีย นอกจากคำผิดที่มีประปราย คุณคิมคะ หญิงข้าวรักคุณค่ะ จ๊วบ (มีอย่างนี้ด้วยเนอะ) บทที่ 7 : ฮีโร่ผู้พิทักษ์ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : พี่คิมหันต์ขา หญิงอยากเป็นลูกหนี้พี่จริงๆ ค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ การดำเนินเรื่อง : ไร้ที่ติ สำนวนภาษา : มีคำผิดบ้างประปรายค่ะ ความสมเหตุสมผล : อ่า… เจอจนได้ เจ้าคำว่า ‘ทำไม’ หลังจากที่ห่างหายกันมาหลายบท หึหึหึ -เอ… ทำไมพี่ณีเพิ่งตื่นอ่า ทั้งๆ ที่มันน่าจะผ่านไปหลายวันแล้วนา เพราะเรื่องดำเนินไปหลายบทแย้วอะ -พี่ณีรักลูน่าจริงปะเนี่ย เป็นแม่ก็ต้องดิ้นรนไปเจอลูกให้ได้จิ แถมยังทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก จะบ้าตายยยย บทที่ 8 : ต้อนรับพนักงานใหม่ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เรื่องนี้คงมีความรักหลายคู่ แต่ปัญหาคือการเรียบเรียงเรื่องที่ยังไม่เหมาะสม ทำให้เรื่องนี้เกิดช่องโหว่ขึ้น นั่นคือเรื่องราวของพี่ณีเหมือนถูกละทิ้งไป ประมาณว่าตัวละครที่สมควรจะออกกลับถูกลดตำแหน่งให้หายไปดื้อๆ แบบว่ามันไม่แนวเนียนและทำให้คนอ่านรู้สึก ‘กระตุก’ ขึ้นมา ถ้าเป็นไปได้ ควรแก้ไขด้วยการกระจายบทให้ตัวละครเท่าๆ กันสักหน่อย ณ จุดๆ นี้ พออ่านมาแล้วรู้สึกว่าพี่ณีได้ถูกฆ่าให้ตายไปจากนิยายเรื่องนี้เลย อนึ่งเรื่องนี้เริ่มมีสีสันมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้น่าติดตามมากขึ้นไปอีก เพราะรายละเอียดต่างๆ เริ่มออก ทว่าการเรียบเรียงที่ไม่ถูกต้องจะเป็นปัญหาสำคัญที่ทำให้เนื้อเรื่องดร็อปลงไปค่ะ เพราะเนื้อเรื่องโฟกัสอยู่ที่นางเอกคนเดียว ไม่ได้ไปไหนเลย วนๆ เวียนๆ กับลูกน่า คุณคิม นายจัสติน แค่นี้เอง ปมอะไรอย่างนี้ก็ไม่มี เหมือนไดอารี่ประจำวันของคนๆ หนึ่งมากกว่า อ่านแล้วจึงรู้สึก ‘เบา’ มาก ประมาณว่าอ่านก็ได้ ไม่อ่านก็ได้ เพราะการดำเนินเรื่องชักช้ามากค่ะ ราวกับไร้วัตถุดิบในการดำเนินเรื่อง เขียนไปเรื่อยๆ ตามใจผู้เขียนเอง เห็นได้ชัดจากพออ่านๆ ไปแล้วรู้สึกว่าไร้จุดมุ่งหมายในการอ่าน ไม่รู้ว่าจะสมควรจะอ่านไปเพื่ออะไร (ผู้เขียนอาจวางเรื่องไว้แล้ว แต่ ‘ออกทะเล’ ก็เป็นได้ ยังไงๆ ก็รีไรท์เรื่องให้กระชับสักหน่อยนะคะ) สำนวนภาษา : เขาไม่ควรจะไปเธอไปตามลำพังจริงๆ คืออะหยัง??? นี่คือการเรียงประโยคผิด เลยจับมาบอกสักหน่อย ส่วนอื่นๆ เหมือนความเห็นบนๆ (นี่ไม่ใช่กระทู้นะยะ) บทที่ 9 : ดวงชะตามันต้องกัน ความรู้สึกหลังอ่านจบ : เอาล่ะ นอกจากคุณคิมแล้ว ยังจะมีท่านประธานคิงคองอีกคนมาทำให้ต่อม… ทำงาน ไม่ไหวแล้วน้า ดีแล้วที่ไม่ให้จัสตินเป็นพระเอก ไอ้หื่นเอ๊ย!! (ลูกหมีจะโดนปล้ำปะเนี่ย O_0 >>> อีนี่) ลูน่าอย่ากิน m & n มากลูก อ้วน ฟันผุ แถมมีแต่สี (คนสวยแอบหวังดี) ส่วนอื่นๆ เหมือนด้านบนนะคะ คือถ้าไม่มีอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลหรือไม่เหมาะสมจะเขียนบอกค่ะ บทที่ 10 : แจ้งความ แจ้งหนี้ ความรู้สึกหลังอ่านจบ : บทจัสตินเยอะไปไหมคะ รู้สึกว่านี่น่าจะเป็นพระเอกมากกว่า เรื่องดำเนินช้าไปมากค่ะ อ่านแล้วยังไม่ค่อยได้อะไรที่เป็นเนื้อเลย (อ่านแล้วง่วงจัง) ฉากบางฉากไม่มีที่มาที่ไปและไม่สมเหตุสมผล เช่น ฉากพี่ณีค่ะ พี่ณีไม่เคยทำอะไรให้ตัวเองพ้นจากสภาพนี้เลยหรือคะ เพราะทำไม อะไรกัน ถึงได้ยอมตั้ง 7 วัน อีกทั้งไม่มีการบรรยายเลย เอาเป็นว่าถ้าคุณพรานสาววางแผนจะเอาการบรรยายเหตุการณ์ที่พี่ณีประสบมาตลอดการอยู่กับจอห์นในบทต่อๆ ไปก็ขอให้ทยอยมาใส่ในบทต้นๆ อย่าให้เกินบทนี้เลยค่ะ เพราะจะทำให้เรื่องดูไม่น่าสนใจ เรื่องดราม่าขึ้นเยอะละนะเนี่ย… มันพาลให้หญิงอยากให้พี่ณีเป็นนางเอกของเรื่องละ หนูลูน่าไม่คิดถึงแม่เลยหรอตลอดเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แสดงว่ารักน้าหมีมากสินะนั่น… มันทำให้พาลคิดไปว่ายายหนูอาจจะเป็นลูกเก็บมาเลี้ยง (ไปนั่น) ตอนที่พี่ณีสลบอยู่ น่าจะเคาะบรรทัดแยกฉากกับตอนที่พี่ณีฟื้นขึ้นมาค่ะ นางเอกไม่คิดถึงพี่สาวเลยหรือคะ มาทำงานตั้งนาน ไม่มีการติดต่อมาเลยแม้แต่สักนิดเดียว แถมยังไม่สงสัยด้วยว่าพี่ไปไหน ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกันสองพี่น้องมาตลอด (เพิ่งมาสงสัยตอนที่ผ่านไปแล้วสิบบท) มันไม่สมเหตุสมผลและเป็นช่องโหว่ที่ใหญ่มากค่ะ ทำไมพี่ณีถึงไม่กลัวว่าจะถูกจับไปขายเลย ลูกล่ะ? น้องล่ะ? เป็นเมียน้อยเขาล่ะ? ไม่กลัวบ้างเลยหรือคะ???? บทแรกๆ บอกว่านางเอกไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรู้เรื่องราวของพ่อของลูน่า แต่ทำไมบทนี้รู้ว่าเป็นจอห์นและสงสัยว่าเขาคือคนที่ทำไม่ดีไม่ร้ายกับพี่สาวตัวเองคะ? พี่ณีรู้ได้ไงว่าจอห์นทำงานไม่ดี? ในจุดๆ นี้ไม่มีการบรรยายอะไรเลย จากที่อ่านมา หญิงสามารถจับคอนเซ็ปต์ที่เป็นจุดเด่นของเรื่องได้ดังนี้ค่ะ -ความน่ารักของสาวไทยในสายตาหนุ่มฝรั่ง -ความลับของตัวละคร -ความน่ารักของหนูน้อยลูน่าที่ช่วยสร้างสีสันให้กับนิยายเรื่องนี้ -ความเป็นเมืองหลวงที่ทำให้นางเอกต้องมีชีวิตที่มีหนี้มีสิน (จุดนี้สมเหตุสมผลและน่าสนใจมากนะคะ ถือว่าเป็น เมนไอเดียของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ค่ะ) -การก้าวทันสังคมสมัยใหม่เสมอของนางเอก ซึ่งเป็นจุดเด่นของเรื่อง -การเตือนให้ระวังภัยและวิธีการต่างๆ ที่ทำให้ปลอดภัย -แม้ว่าพล็อตเรื่องหลักที่นางเอกจะไม่เป็นหนี้จะซ้ำกับหลายๆ เรื่องที่อ่านมา หรือเรียกว่าโหลไปแล้ว แต่พล็อต เรื่องรองที่มีความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกนางเอกและหนูลูน่าอยู่ก็น่าสนใจไม่ใช่เล่นนะคะ -การให้ข้อมูลผ่านเชิงอรรถอย่างครบถ้วน จึงทำให้อ่านแล้วได้ข้อมูลเพ่มขึ้น ไม่ต้องกลับไปหาข้อมูลเอง ชื่นชมค่ะ จุดด้อยของเรื่อง -ฉากที่ไม่สมเหตุสมผลมีเยอะอยู่ค่ะ -สำนวนภาษาดีแล้วค่ะ แต่คำผิดเยอะแถมยังเรียกประโยคผิด ลองอ่านทบทวนและแก้ไขหลายๆ รอบนะคะ -บรรยายอารมณ์ตัวละครน้อยไปค่ะ ทำให้อ่านแล้วรู้สึกไม่เข้าถึง -เรียบเรียงเรื่องไม่ถูกต้อง ทำให้เรื่องดูเบา ไร้แก่นเรื่อง ไม่น่าติดตาม จบการวิจารณ์ ขอบคุณที่ไว้วางใจค่ะ ^^ ปล.การวิจารณ์ครั้งนี้เป็นเพียงข้อคิดเห็นของผู้อ่านคนหนึ่ง หากท่านเจ้าของเรื่องมิต้องการเปลี่ยนแปลงอันใดตามที่แนะนำก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ขอขอบคุณที่เลือกสำนักของเรา... ในนามของหญิงข้าวคนนี้นะคะ ทุกๆ คนในสำนักขอขอบคุณท่านมากๆ ที่ไว้วางใจนิกซ์ วันเดอเรอร์ หญิงข้าวขอขอบคุณจากใจจริง หากมีเรื่องอยากปรึกษาให้มาหาที่มายไอดีเลยค่ะ iamkuslin ค้นจากกูเกิ้ล สองวินาทีก็มาป๊ะหน้ากันที่บ้านของหญิงข้าวแล้ว^^ อ่านน้อยลง
เนปาล | 6 ม.ค. 57
-
1
-
0
ความคิดเห็น